Hoe is het met je moestuintje? Tot wat jaren geleden was dit een rare vraag. Moestuintjes waren voor een paar overgebleven gefrustreerde hippies of mensen die het volkstuintje als vluchthaven gebruikte om even weg te zijn thuis. Of voor oude mannetjes die echt niets meer te doen hadden>

Maar dat is gelukkig helemaal veranderd. De moestuin is al jaren een absolute trend. Zeker na Corona. Kan je een beetje meepraten over je moestuintje dan kom je een heel eind in gezelschap.

Deze trend is natuurlijk geweldig want het brengt het bewustzijn over smakelijke en gezond voedsel onder de aandacht. De gemiddelde moestuinhouder kan je alles vertellen over het verschil tussen de opbrengst van de moestuin in tegenstelling tot de smakeloze bonen en naar-water-smakende-ijzer-en-vitamineloze-tomaten uit de supermarkt. 

Het gaat me nu even over die tuin. Want die kom ik op verschillende plaatsen tegen in de Bijbel. Ons verhaal, het verhaal van de mensheid, begint met een tuin die we mochten bewerken, onderhouden en bewaken. Ons eten bestond uit fruit, kruiden, plantjes en af en toe gemarineerde boomschors. Maar dat laatstge weet ik niet zeker. Ik kan me zo voorstellen dat muntthee met honing de standaard drank was en een beetje geschaafde truffel bijna elke avond de gerechten geur en smaak gaven. Het eten was overigens zo puur dat het ook echt wat met je deed. Dat blijkt uit de manier waarop Eva een boom bekeek, hij zag er uit alsof je er verstandig van zou worden (Genesis 3:6). Die conclusie zou ze niet maken als ze er niet gewend was dat voedsel invloed heeft op haar welbevinden.

Maar voor ik me volledig verlies in paradijselijke culinaire beschouwingen moet ik me toch maar gaan bewegen naar het punt wat ik eigenlijk wil maken. We hebben allemaal een moestuin gekregen. Jezus komt in Marcus 4:3-8 ook met het voorbeeld van de tuin. Een tuin, een akker als symbool voor ons leven. De manier waarop we omgaan met het zaad wat wordt gestrooid in ons leven. God zaait, plant en begiet en niet te vergeten, Hij zorgt ook voor de vruchtbaarheid van onze akker, van onze moestuin.

Jezus geeft ons wel 'tips en tricks' voor onze moestuin.  Hij geeft ons een model waarmee we onze tuin ontvankelijk kunnen maken. Waarmee we een oogst van dertig-, zestig- of honderdvoud kunnen bewerken. Zijn aanwijzingen zijn eenvoudig. Als het zaad in je leven wordt gestrooid, zorg dan dat je de vogels wegjaagt, de stenen verwijdert, onkruid geen kans geeft. Werk eraan dat je open ontvankelijke gespitte en rulle grond aanbiedt. Hij wijst op de risico’s van een verkeerde focus. Het werk van de vijand als hij ruimte krijgt om te roven en te stelen. Te snel opgeven, niet volharden maar alleen maar het moment pakken. Of de zorgen om je dagelijks bestaan, het bedrog van rijkdom, verlangen naar bezit. Kortom, en ik zie dat nogal eens om mij heen: Een moestuin kost tijd.

Het Woord geeft ons daarmee de basics voor een gezonde moestuin. Maar als je een moestuin hebt, weet je dat er meer is. Het valt niet altijd mee. Zelfs als het zaad ontkiemt is en lekker groeit. Zoveel ziekten en beestjes bedreigen de gezondheid van je oogst. Witte vliegen, bonenvliegen, schimmels en slakken kunnen hun vernietigende werk zomaar inzetten. Een van de grootste ziektes die de moestuin kunnen infecteren, heb ik weleens begrepen, is het beestje 'jaloezie'. Bij de buurman zijn de tomaten roder, ronder en rijper en dat rooft zomaar je vreugde en plezier van al het getuinier. Het beestje 'teleurstelling' is ook zo'n monstertje, die wil dat we stoppen als het eens een paar keer niet lukt. Verzuring van de grond zijn ook bedreigingen van serieus formaat.

Hou je moestuin schoon. Bewerken en bewaren zegt God al in Genesis 2:15 en die opdracht is er nog steeds. Al deze zaken mag mag je aanpakken. Soms. wanneer ik aan het werk ben in de moestuin komen er van die mijmeringen op van vergelijkingen tussen het geestelijk leven en het werken op de moestuin. Die wil ik op deze pagina's soms delen.