Troost voor een vluchteling

Een gouden kleinood van David, voor de koorleider,
op ‘Duif op verre eiken’ toen de Filistijnen hem gegrepen hadden te Gath.
Wees mij genadig, o God, want de sterveling wil mij opslokken;
de hele dag onderdrukt mij de bestrijder.
Mijn belagers willen mij de hele dag opslokken,
want ik heb veel bestrijders, o Allerhoogste!

Op de dag dat ik vrees,
vertrouw ík op U.
In God prijs ik Zijn woord,
op God vertrouw ik, ik vrees niet;
wat zou een schepsel mij kunnen doen?
De hele dag verdraaien zij mijn woorden;
al hun gedachten zijn tegen mij ten kwade.
Zij scholen samen, zij verbergen zich;
zij letten op mijn voetstappen,
omdat zij loeren op mijn leven.
Zouden zij bij zoveel onrecht vrijuit gaan?
Stort de volken neer in toorn, o God!

Ú hebt mijn omzwervingen geteld;
doe mijn tranen in Uw kruik.
Staan zij niet in Uw register?
Dan zullen mijn vijanden terugdeinzen,
op de dag dat ik roep.
Dit weet ik: dat God met mij is.

In God prijs ik het woord,
in de HEERE prijs ik het woord.
Ik vertrouw op God, ik vrees niet;
wat zou de mens mij kunnen doen?

O God, op mij rusten geloften, aan U gedaan;          
ik zal ze aan U met dankzegging nakomen.
Want U hebt mijn ziel gered van de dood
– hebt U niet mijn voeten voor struikelen behoed? –
zodat ik voor Gods aangezicht zal wandelen
in het licht van de levenden.