Vrede voor Jeruzalem

1Een pelgrimslied, van David.
Ik ben verblijd, wanneer zij tegen mij zeggen:
Wij zullen naar het huis van de HEERE gaan!

2Onze voeten staan
binnen uw poorten, Jeruzalem!

3Jeruzalem is gebouwd als een stad
die hecht samengevoegd is Letterlijk: die samen met haar één geheel vormt.

4Daarheen trekken de stammen op,
de stammen van de HEERE,
naar de ark van de getuigenis van Israël,
om de Naam van de HEERE te loven.

5Want daar staan de zetels van het recht,
de zetels van het huis van David.

6Bid om vrede voor Jeruzalem,
laat het goed gaan met hen die u liefhebben.

7Laat vrede binnen uw vestingwal zijn,
rust in uw burchten.

8Omwille van mijn broeders en mijn vrienden
spreek ik nu: Vrede zij in u!

9Omwille van het huis van de HEERE, onze God,
zal ik het goede voor u zoeken.

En in de Joodse bijbel, vanuit het Hebreeuws gelezen, lezen we het zo:

1 Een lied van beklimmingen van David. Ik verheugde me toen ze tegen me zeiden: "Laten we naar het huis van de Heer gaan."

2 Onze voeten stonden binnen uw poorten, o Jeruzalem.

3 Het gebouwde Jeruzalem is als een stad die in zichzelf samengevoegd is.

4 Daar stegen de stammen op, de stammen van God, getuigenis voor Israël, om de naam des Heren te danken.

5 Want er waren tronen voor het gericht, tronen voor het huis van David.

6 Vraag om het welzijn van Jeruzalem; mogen degenen die van je houden genieten van rust.

7 Moge er vrede zijn in uw muur, rust in uw paleizen.

8 Ter wille van mijn broeders en mijn metgezellen zal ik nu over vrede in u spreken.

9 Ter wille van het huis van de Heer, onze God, zal ik om goedheid voor u smeken.

Over Jeruzalem gesproken
“Lang voordat in Jeruzalem het Heiligdom gebouwd werd, was er op die plaats een akker, het bezit van een vader met twee zonen. Gedrieën bewerkten ze de akker.

Toen de vader overleed, besloten de broers het veld niet te verdelen, maar het samen te blijven bewerken. De ene broer had een vrouw en kinderen, de ander was alleen. Na de eerste oogst verdeelden ze de opbrengst. Ieder bracht zijn aandeel naar zijn eigen graanschuur.

Die nacht konden ze geen van beiden slapen.

De ongetrouwde broer verweet zichzelf dat het toch niet rechtvaardig was, dat hij alleen evenveel zou krijgen als zijn broer met zijn hele gezin. En hij besloot een deel van zijn helft diezelfde nacht nog te brengen naar de schuur van zijn broer.

Diezelfde nacht verweet de getrouwde broer zich dat het toch niet rechtvaardig was de helft van de oogst op te eisen voor zichzelf en zijn gezin. Zijn broer was immers alleen en wanneer hij oud was, zou hij niemand hebben om voor hem te zorgen. En hij besloot een deel van zijn helft diezelfde nacht nog te brengen naar de schuur van zijn broer.

Midden tussen beide schuren ontmoetten ze elkaar. Ontroerd omhelsden ze elkaar. En de Heere Hij zag hun verbondenheid, en zei: Op de plaats waar broers zó met elkaar omgaan wil ik wonen.”

Een mooi verhaal over hoe de Heilige het wil. Dít hoort bij Jeruzalem. Koos Hij Jeruzalem omdat dit eens gebeurde? of opdat het er altijd zo aan toe zou gaan? Het verhaal past bij Psalm 133. Maar ook in Psalm 122 gaat het over hoe sjalom en harmonie horen bij Jeruzalem.

Psalm 122 drukt de opwinding uit van de Joodse pelgrim bij zijn aankomst in Jeruzalem en onthult iets van het unieke karakter en de plaats die Jeruzalem heeft ingenomen in het leven en het bewustzijn van het Joodse Volk.

Wat Jeruzalem biedt, werd door de wijzen van de Talmoed uiteengezet in een commentaar op een van de zinnen in deze Psalm - "Herbouwd Jeruzalem is als een samengevoegde stad."  Het Hebreeuwse woord "verbonden" komt van de wortel van het woord voor vriend. De rabbijnen zetten deze zin dan ook uiteen door te verklaren dat het betekent dat Jeruzalem "een stad is die heel Israël tot vriend maakt".

Jeruzalem, bekend als Zion en als de Stad van David, werd niet alleen gezien als de plaats die door God was uitverkoren voor de monarchie; maar door zich uit te breiden met de Tempelberg, ook bekend als de berg Moria, werd het gezien als de plaats van de unieke Goddelijke verblijfplaats in deze wereld, "de stad van God", de plaats waarnaar in Deuteronomium 12 wordt verwezen: als "de plaats die Hij uit al uw stammen heeft uitgekozen om Zijn Naam daar te plaatsen, gij zult (Hem) zoeken in Zijn heiligdom en daar komen" om uw offers te brengen.

De joodse traditie beschouwde deze plaats dan ook als de plaats waar hemel en aarde met elkaar worden verbonden.

Met dit idee wordt in een andere rabbijnse uitleg van de zin in Psalm 122, "Jeruzalem is als een samengevoegde stad", verwezen naar de verbinding tussen het aardse Jeruzalem en het hemelse Jeruzalem.

Ook wordt Jeruzalem door de rabbijnen voorgesteld als de geestelijke navel van de wereld.

De Midrasj verklaart: "Zoals de navel in het midden van een mens ligt, zo ligt het Land Israël in het midden van de wereld, Jeruzalem ligt in het midden van het Land Israël, de Tempel in het midden van Jeruzalem, het Heiligdom in het midden van de Tempel, de ark in het midden van het Heiligdom en voor het Heiligdom ligt de Grondsteen van waaruit de wereld begon.

Het maakt niet uit waar we zijn in Israël, we zeggen altijd dat we "naar boven" gaan naar Jeruzalem. Zoals zoveel dingen in Gods woord, is er een letterlijke betekenis (in termen van hoogte – het is op de berg Sion) en ook een geestelijke betekenis: we stijgen op om God te ontmoeten. Psalm 122 begint met de zin die betekent dat ze fysiek de heuvel van de Heer hebben beklommen, maar het heeft ook een geestelijke betekenis.

Maar tegelijkertijd moet ik denken aan de woorden uit Romeinen 10:

4 Want het einddoel van de wet is Christus, tot gerechtigheid voor ieder die gelooft.
5 Want Mozes schrijft over de gerechtigheid die uit de wet is: De mens die deze dingen gedaan heeft, zal daardoor leven.
6 De gerechtigheid echter die uit het geloof is, spreekt aldus: Zeg niet in uw hart: Wie zal naar de hemel opklimmen? Dat is Christus naar beneden brengen. Of: Wie zal in de afgrond neerdalen? Dat is Christus uit de doden naar boven brengen.
8 Maar wat zegt zij? Dicht bij u is het Woord, in uw mond en in uw hart. Dit is het Woord van het geloof, dat wij prediken:
9 Als u met uw mond de Heere Jezus belijdt en met uw hart gelooft dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult u zalig worden.
10 Want met het hart gelooft men tot gerechtigheid en met de mond belijdt men tot zaligheid.
11 Want de Schrift zegt: Ieder die in Hem gelooft, zal niet beschaamd worden.

Als dat geen zegen is.

Over Jeruzalem gesproken (2)
Jeruzalem is een "havenstad aan de oever van de eeuwigheid” drukt rabbijnen Yehuda Amichai zich uit. Het is als een portaal naar datgene wat voorbij deze materiële wereld is, tot in de hemelse gewesten. Waarom? Is Jeruzalem een ​​super geestelijke stad? Op zich niet, nee. God was bereid om het te vernietigen, samen met zijn eigen tempel. Zelfs meerdere keren. Maar het is heilig, dat is apart gezet ten opzichte van alle andere wereldsteden, omdat God het koos. Net als zijn eigen uitverkoren volk.

God koos Jeruzalem uit als de geografische locatie van waaruit hij de wereld zou en binnenkort gaat verlossen; het is de locatie van de dood en opstanding van de Messias. Die gebeurtenis vond plaats in een specifieke tijd en een specifieke plaats. Maar de resultaten vloeien de eeuwigheid in. Het is ook de plek waar Hij binnenkort terugkomt! Dus Jeruzalem is Gods uitverkoren stad in tijd en ruimte, maar de betekenis en het effect is eeuwig.

Onze voeten staan ​​in uw poorten, Jeruzalem. Jeruzalem, gebouwd als een samengevoegde stad. (Psalm 122:2-3)

Hier is een grappige uitdrukking: "gebouwd als een samengevoegde stad".

Andere vertalingen proberen de betekenis van de Hebreeuwse woorden op verschillende manieren weer te geven: "samengebonden", "samen gebreid", "samen compact", "stevig verbonden", "stevig verenigd", "aan elkaar verbonden ”. Het Hhbreeuwse woord voor samengevoegd, "חֻבְּרָה" komt maar één keer voor in de hele Bijbel. En dat is hier.

Het Hebreeuwse woord "verbonden" komt van de wortel van het woord voor vriend. en heeft de bijbetekenis van samenvoegen. Zoals de gordijnen in de tabernakel waren samengevoegd. Exodus 26:11 zegt dat ze moeten worden samengevoegd, zodat ze "één" kunnen zijn). Hier in dit vers, Psalm 122:3, staat dat Jeruzalem is verbonden of samengevoegd, niet met iets anders, maar samen met zichzelf.

In de Babylonische Talmoed (Mas. Taanit 5a) wordt Psalm 122:3 gebracht om te bewijzen dat, aangezien Jeruzalem aan elkaar is "geknoopt" of "verdicht", er twee van moeten zijn. Het Hebreeuwse woord voor verbinden of vriend, metgezel, dus Jeruzalem moet een metgezel hebben; een ander Jeruzalem in de hemel. Dit is ook te zien aan de spelling van het woord Jeruzalem in het Hebreeuws - het achtervoegsel geeft aan dat het een paar is. Een paar Jeruzalems.

En als ik daarachter komt, dan denk ik: Hoe geweldig is de Hebreewse taal. Want achter deze ontdekking tussen aanhalingstekens weten we natuur lijk van het aardse Jeruzalem en het Jeruzalem dat uit de hemel neerdaalt:

1 En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan. En de zee was er niet meer.

2 En ik, Johannes, de heilige stad, het nieuwe Jeruzalem, neerdalen van God uit de hemel, gereedgemaakt als een bruid die voor haar man sierlijk gemaakt is.

3 En ik hoorde een luide stem uit de hemel zeggen: Zie, de tent van God is bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen Zijn volk zijn, en God Zelf zal bij hen zijn en hun God zijn.

4 En God zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal er niet meer zijn; ook geen rouw, jammerklacht of moeite zal er meer zijn. Want de eerste dingen zijn voorbijgegaan.

5 En Hij Die op de troon zit, zei: Zie, Ik maak alle dingen nieuw. En Hij zei tegen mij: Schrijf, want deze woorden zijn waar en betrouwbaar.

6 En Hij zei tegen mij: Het is geschied. Ik ben de Alfa en de Omega, het Begin en het Einde. Wie dorst heeft, zal Ik voor niets te drinken geven uit de bron van het water des levens.

7 Wie overwint, zal alles beërven,0en Ik zal voor hem een God zijn en hij zal voor Mij een zoon zijn.

8 Maar wat betreft de lafhartigen, ongelovigen, verfoeilijken, moordenaars, ontuchtplegers, tovenaars, afgodendienaars en alle leugenaars: hun deel is in de poel die van vuur en zwavel brandt. Dit is de tweede dood.

9 En een van de zeven engelen die de zeven schalen hadden, vol van de zeven laatste plagen, kwam naar mij toe en hij sprak met mij en zei: Kom, ik zal u de bruid, de vrouw van het Lam, laten zien.

10 En hij voerde mij weg in de geest op een grote en hoge berg en liet mij de grote stad zien, het heilige Jeruzalem, dat neerdaalde uit de hemel, bij God vandaan.

Als dat geen zegen is

Over Shalom gesproken (1)
Daar gaan de stammen omhoog,
de stammen van Adonai
— als een getuigenis voor Israël —
om de Naam van Adonai te loven.
Want daar zijn tronen voor het gericht opgericht,
de tronen van het huis van David.
Bid voor Mogen degenen die van u houden in vrede zijn!
Moge er sjalom zijn binnen uw muren -
rust binnen uw paleizen."

Zeggen de woorden in de Hebreeuwse Bijbel in Psalm 122:4-7.

Naar aanleiding van het laatste vers dat we gelezen hebben, denken we vandaag nar over het overbekende woord Shalom.

Shalom betekent, zoals we weten, "vrede". Maar als we wat verder graven naar de oorsprong van het woord, dan ontdekken we dat de wortel van het woord ook "compleet" betekent. Het brengt een begrip van welzijn, van welbevinden over en bevat ook het woord "betaald". De naam juis de in de naam Jeruzalem vinden we alle grondletters van het woord Shalom. De grondletters - compleet, betaald, vrede. Ik heb het al meerdere keren in dit programma gezegd: Hoe rijk is het woord van God al gewoon in het Nederlands, mar wanneer we het Bijbels Hebreeuws leren kennen, ontdekken we een rijkdom die nog veel dieper gaat. Geweldig om deze geweldige rijkdommen steeds maar weer opnieuw te ontdekken!

Het is geen toeval dat het in Jeruzalem was dat Jezus voor onze zonden betaalde en ons vrede met God bracht. Want juist Jeruzalem was de stad om deze aarde waar Hij, Jezus voor uw en mijn zonde compleet, volledig betaald heeft en vrede gebracht. Want: De straf die ons, uw, jouw en mijn vrede aanbrengt was op Hem! Amen?

In vers 6 staat dat we moeten bidden voor de vrede van Jeruzalem. We verlangen naar rust, afwezigheid van strijd, welzijn, welbevinden… maar daarnaast kunnen we vragen dat Jeruzalem compleet, heel, verenigd zou zijn, zoals we vinden in het Hebreeuwse woord Jerusalem.

Er zijn een aantal verschillende woorden in het Hebreeuws voor vrede - shalom zoals in onze tekst van Psalm 122 gebruikt. Er worden verschillende woorden gebruikt om het thema te versterken en om ons aan te moedigen verschillende soorten vrede, verschillende betekenissen van vrede te zien: innerlijke vrede, vrede met God en vrede met elkaar als contrast met verdeeldheid en oorlog.

In het Hebreeuws gaan woorden verder dan een gesproken woord, maar omvatten ze eveneens emotie, intentie en gevoel. Dat is de reden waarom in verschillende passages van de Bijbel het woord sjalom, wat vrede betekent, verlangen naar het welzijn tussen mensen, het verlangen naar vrede, welzijn welbevinden tussen volken, maar boven dit alles het verlangen naar vrede, welzijn en welbevinden, tussen God en mens. Weet u nog, de betekenis van Shalom: compleet, betaald, vrede. Dat we met God werkelijk kompleet ijn, want de schuld is kompleet betaald en het is kompleet vrede. Rust.

Als dat geen zegen is.

Over Shalom gesproken (2)
Daar gaan de stammen omhoog,
de stammen van Adonai
— als een getuigenis voor Israël —
om de Naam van Adonai te loven.
Want daar zijn tronen voor het gericht opgericht,
de tronen van het huis van David.
Bid voor Mogen degenen die van u houden in vrede zijn!
Moge er sjalom zijn binnen uw muren -
rust binnen uw paleizen."

Zeggen de woorden in de Hebreeuwse Bijbel in Psalm 122:4-7.

Tsja, in de voorgaande uitzending hebben we met elkaar gekeken naar de verschillende betekenisssen van het wonderlijke Hebreeuwse woors ‘Shalom’. Dat veel meer betekenissen heeft dan vrede op zich: Welbevinden, betaald, compleet.

Daarom vraag je bij een ontmoeting altijd eerst naar iemands shalom (zijn welzijn), en wens je hem bij het afscheid opnieuw shalom (voorspoed) toe. Wie zich onterecht zorgen maakt, stel je gerust met ‘leef maar in shalom’ (wees maar gerust, maak je geen zorgen).

Shalom is gebaseerd op vertrouwen, en het ergste dat je daarom kan overkomen is dat iemand op wie je vertrouwt, zich vijandig tegen je keert op een moment dat je kwetsbaar bent. David klaagt daarover in Ps. 41, waar de ‘vriend’ in vs 10 letterlijk ‘mijn man van vrede’ heet. Mogelijk bedoelt hij daar Achitofel mee, die zich verhangt wanneer hij beseft dat hij hiermee feitelijk verraad heeft gepleegd aan zijn shalom met God zelf.

Alle vier de evangelisten melding van Jezus verwijzing naar dit vers wanneer Hij het verraad aankondigt dat Judas ten opzichte van Jezus zal plegen. Want ‘de straf die ons de shalom aanbrengt’, begon met het verbreken van die shalom door Judas. En ook Judas verhangt zich wanneer hij beseft dat hij met zijn daad in de eerste plaats zijn shalom met God heeft geschonden…

Dat brengt ons tot de kern van Shalom: de ultieme shalom is het hervinden van de harmonie met God, die verloren ging in de hof van Eden. De ultieme Shalom is het hervinden en daaruit leven van de harmonie met God.

Die shalom is gebaseerd op gerechtigheid, en zal er niet zijn voor wie zijn eigen weg gaat. De leiders in Jesaja’s dagen zochten liever hun eigen oplossingen.

Bij Jesaja vinden we shalom voor de weer herstelde band met God. Die ware vrede zal komen wanneer God zijn ‘vredesverbond’ met hen sluit (54:10), en God roept zijn volk daarom op die vrede te zoeken. De onrechtvaardigen (beschreven als de dorens en distels in zijn wijngaard) zal Hij vernietigen, tenzij zij ‘vrede met Hem maken’ (27:5). Hij zal daartoe zijn ‘vredevorst’ geven en Zijn vrede zal ‘eindeloos’ zijn (9:6-7).

Vers 5 van dit bekende hoofstuk kennen we denk ik allemaal wel en hebben we talloze keren gehoord. Maar at er op volgt mag best wel wat meer aandacht in de preken die we over het algemeen horen krijgen. Luister maar eens:

Vers 5: Want een Kind is ons geboren,
een Zoon is ons gegeven,
en de heerschappij rust
op Zijn schouder.
En men noemt Zijn Naam
Wonderlijk, Raadsman,
Sterke God,
Eeuwige Vader,
Vredevorst.

Maar dan volgt vers 6
Aan de uitbreiding van deze heerschappij
en aan de vrede (de Shalom) zal geen einde komen
op de troon van David
en over zijn koninkrijk,
om het te grondvesten
en het te ondersteunen
door recht en gerechtigheid,
van nu aan tot in eeuwigheid.
De na-ijver van de HEERE van de legermachten
zal dit doen.

Die vrede zal ‘de vrucht van gerechtigheid’ zijn en de uitwerking van die gerechtigheid is ‘rust en veiligheid tot in eeuwigheid’ (32:17). Die shalom moest tot stand komen door het lijden van Zijn Knecht: ‘de straf die ons de vrede aanbrengt, was op hem’ (53:5). Maar die shalom zou er dan wel zijn voor alle volken: vrede, vrede voor hem die verre is (de heiden) en voor hem die nabij is (de Israëliet): 57:19.

De apostel Paulus verwijst daarnaar in zijn algemene rondschrijven dat wij kennen als de brief aan de Efeziërs. De neiging van Jesaja’s tijdgenoten om hun veiligheid te zoeken in politieke bondgenootschappen met Egypte en Assyrië stelt Jesaja aan de kaak wanneer hij beschrijft hoe hun herauten en ‘vredeboden’ schreeuwen en huilen van ellende, als de Assyriërs het land toch aanvallen. Daartegenover stelt God zijn eigen vredebode, die Hij aanduidt als ‘vreugdebode’, hij die het werkelijk goede nieuws (euangelion) van ware vrede brengt (52:7). Maar de goddelozen zullen ‘geen vrede kennen’, zo wordt hun bij herhaling verzekerd (48:22, 57:21), omdat die ‘de weg van de vrede’ niet kennen (59:8).

En zowel Jeremia als Ezechiël verwijzen daarnaar als zij zeggen: Zij trachten de breuk van mijn volk op het lichtst te genezen door te zeggen ‘Vrede, vrede, terwijl er geen vrede, geen shalom is’ (Jer. 6:14, 8:11), en: Mijn hand zal zijn tegen de profeten … omdat zij mijn volk hebben doen dwalen door te zeggen ‘Vrede! zonder dat er vrede is’ (Ezech. 13:9-10).

En dat weerspiegelt ook de tijd waarin wij leven. Er is wat dat betreft totaal niets nieuws onder de zon. We zien nu in het midden oosten dat er steeds meer landen zijn die vrede sluiten met Israel. Ik denk dan aan de landen die zich aansluiten bij de Abraham akkoorden.

Maar ik moet u eerlijk zeggen dat ik mijn hart vast hou. En telkens maar weer moet isk denken aan de woorden van Jeremiaja en Ezelchiel: Zij trachten de breuk van mijn volk op het lichtst te genezen door te zeggen ‘Vrede, vrede, terwijl er geen vrede, geen shalom is’ en: Mijn hand zal zijn tegen de profeten … omdat zij mijn volk hebben doen dwalen door te zeggen ‘Vrede! zonder dat er vrede is’.

Want werkelijke vrede, de ultieme shalom is het hervinden van de harmonie met God, die verloren ging in de hof van Eden, zeiden we zojuist. Werkelijke vrede begint bij jezelf. Vrede, wel bevinden tussen God en onszelf.

Als dat geen zegen is.

Over Shalom gesproken (3)
Het begrip vrede of shalom is niet iets wat specifiek in het eerste of oude testament voorkomt om eveneens een belangrijk thema in het tweede of nieuwe testament.

Het is zo jammer dat de bijbeluitgevers tussen deze twee bijbelgedeelten een witte bladzijde hebben ingeruimd, want Gods handelen met Israel en de volkeren gaat gewoon door. Maar de witte bladzijde in de bijbel zorgt op zich al voor verdeeldheid tussen gemeenten en christenen. De een is van mening dat de ander te veel op het oude-testament is gericht en andersom. En zo nemen we elkaar vaak de maat. Maar de Schrift is een geheel. Gods handelen met Zijn volk en de volkeren. Gods handelen met de mens met u en met mij. Gods Woord is geen theologie, geen wetenschap maar een relatie. Een relatie tussen God en de mens, heel persoonlijk. Dat allereerst en vervolgens met Zijn volk en de volkeren. God begon met Adam, met Noach, met Abraham, met Mozes, met Zijn Zoon Jezus, met Paulus. Heel individueel. Zijn Shalom uit te werken in de levens van indivuduele schepselen. Met u en mij.

Daarom beginnen Paulus en Johannes hun brieven regelmatig met de groet: genade en vrede zij u. Maar dat gaat steeds over de vrede met God, dus de Verzoening. De boodschap van die verlossing heet het evangelie (het ‘goede nieuws’ van Jesaja), en Paulus spreekt in dat verband van ‘het evangelie van de vrede’ (Ef. 6:15). Het goede nieuws van de Shalom, de vrede. Harmonie met God.

Houd dan stand, uw middel omgord met de waarheid, Jes. 59:17; 2 Kor. 6:7en bekleed met het borstharnas van de gerechtigheid, en de voeten geschoeid met bereidheid van het Evangelie van de vrede.

Aan de Korintiërs schrijft hij, met een woord van Jesaja, dat deze verlossing in geen mensenhart is opgekomen, en in overeenstemming daarmee noemt hij die elders ‘de vrede van God, die alle verstand te boven gaat’ (Fil. 4:7).

Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God; en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus.

Verder, broeders, al wat waar is, al wat eerbaar is, al wat rechtvaardig is, al wat rein is, al wat lieflijk is, al wat welluidend is, als er enige deugd is en als er iets prijzenswaardigs is, bedenk dat.

Wat u ook geleerd en ontvangen en gehoord en in mij gezien hebt, doe dat; en de God van de vrede zal met u zijn.

Wanneer Jezus in de bovenzaal zijn discipelen voorbereidt op het komende afscheid, zegt Hij: Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan (Joh. 14:27).

En wat later die avond: Dit heb Ik tot u gesproken, opdat gij in Mij vrede hebt (Joh. 16:33, NBG’51).

Want de echte vrede met God is er alleen in Hem. Maar het echt goede nieuws is dat die er dan ook is voor ons:

Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God; en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus.

Als dat geen zegen is.

Over vriendschap gesproken
Ook in deze laatste verzen van de psalm zien we het thema van vriendschap, broederschap en kameraadschap herhaald, zoals het begon in vers 6 – Jeruzalem heeft een “metgezel”, samengevoegd met zichzelf. Dit is de weg naar vrede en eenheid: rust, welzijn en fysiek 'samenzijn'.

Dit aspect is ook in onze dagen van belang. Wij worden opgeroepen ons te beijveren “de eenheid van de Geest te bewaren in de band van de vrede” (Ef 4:3).

Zo roep ik, de gevangene in de Heere, u op tot een wandel die de roeping waarmee u geroepen bent, waardig is, in alle nederigheid en zachtmoedigheid, met geduld, door elkaar in liefde te verdragen, en u te beijveren om de eenheid van de Geest te bewaren door de band van de vrede: één lichaam en één Geest, zoals u ook geroepen bent tot één hoop van uw roeping, één Heere, één geloof, één doop, één God en Vader van allen, Die boven allen en door allen en in u allen is.

Want we zijn met alle gelovigen “samengevoegd en verbonden” (Ef 4:16). Van Hem uit wordt het hele lichaam samengevoegd en bijeengehouden door elke band die ondersteuning geeft, overeenkomstig de mate waarin ieder deel werkzaam is. Zo verkrijgt het lichaam zijn groei, tot opbouw van zichzelf in de liefde.

Dit is een flinke les voor mij persoonlijk. Want wat heb ik vaak gestreden voor wat in mijn ogen de waarheid tussen aanhalingstekens was. En waar ik mij nu voor schaam. Een oude leraar haalde in zijn betoog eens de volgende anekdote aan. Op veel kerkgebouwen staan de meest prachtige teksten vermeld, maar men zou boven de ingang ook een bordje kunnen zetten: Hier verbijt en vereet men elkaar. De strijd tussen de kinderen van God, ook al zijn zij van hetzelfde huis is vaak spreekwoordelijk. Om nog maar niet te spreken van de strijd die er plaatsvindt tussen de kinderen van God van verschillende denominaties. We moeten ons diep en diep schamen dat we onze roeping als vredestichters zo verschrikkelijk verkwanselen. Christen zijn is in de tijd waarin wij leven een synoniem voor verdeeldheid.

Ter wille van mijn broeders en vrienden
zeg ik nu: "Shalom zij in u."

Ter wille van het Huis van Adonai, onze God,
zal ik uw welzijn zoeken.

Jeruzalem wordt verondersteld een stad te zijn die zowel fysiek als in termen van relaties met zichzelf verbonden is. In de tijd waarin wij leven is Jerusalem wereldwijd bijna een synoniem voor verdeeldheid. Jerusalem halt bijna elke dg wel de krant bij wijze van spreken. En die verdeeldheid komt ook nog eens tot uitdrukking in de bijna talloze godsdiensten die binnen haar muren gevestigd zijn. Het is precies het tegenovergestelde van Gods verklaarde verlangen, maar wanneer Jezus, Yeshua komt om te regeren, zal het zijn zoals Hij het bedoeld had - een plek die bruist van verzoening tussen God en de mens. Tussen mensen onderling, ook daar waar nu binnen de muzren van Jerusalem sprake is van zoveel onbegrip om het woord haat maar niet te gebruiken tussen haar inwoners. Maar ook zal er sprake zijn van verzoening op nationaal niveau en verder nog strekt Zijn Shalom, zich uit naar alle volkeren op deze aarde.

De uiteindelijke wens naar vrede heeft te maken met het feit dat in de stad “het huis van de HEERE, onze God” staat (vers 9). Dat is de motivatie van de Godvrezende om het goede voor de stad te zoeken. Het gaat in deze psalm nadrukkelijk om het huis van de HEERE. De psalm begint ermee in vers 1 en het eindigt ermee in vers 9.

We kunnen God vragen om de verbroken relaties tussen Arabier en Jood, Izaäk en Ismaël te verlossen - en zelfs tussen Yeshua's eigen discipelen zijn er veel verbroken relaties ... we kunnen bidden voor genezing en herstel van relaties in Gods uitverkoren stad - dat we het goede zoeken voor elkaar. Als een aaneengesloten muur zonder gaten of gaten.  

Hoewel de vijand overuren maakt om het tegenovergestelde van "shalom" in Jeruzalem te brengen, kunnen we bidden dat de schoonheid van Gods koninkrijksheerschappij naar beneden komt en de realiteit hier op aarde ontmoet, net zoals Yeshua leerde bidden:

"Daarom", zegt Yeshua, “bid op deze manier:” Uw Koninkrijk kome. Uw wil geschiede, zoals in de hemel, zo ook op de aarde.

Zo moet het ook ons gaan om de Heer Jezus. Waar Hij wordt verheerlijkt en aanbeden, daar is ook onze plaats. Wij weten uit het Nieuwe Testament dat wij zijn genaderd tot de geestelijk berg Sion. Dit ‘naderen’ geeft een sfeer aan waarin we binnengaan. De sfeer bij de “berg Sion” is een sfeer van genade en vrede, van uitnodigende liefde, waarbij elke vrees afwezig is (1Jh 4:18).

Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees uit. De vrees houdt immers straf in, en wie vreest, is niet volmaakt in de liefde.

Als dat geen zegen is.